Forum grupy T2 I Roku EiT

.    Wykład 2
a.    Zdefiniuj i objaśnij w trzy wymiarowym układzie kartezjańskim wielkości
i pojęcia tor ruchu, wektor położenia, przemieszczenie, droga, prędkość, przyśpieszenie.
b.    Uzasadnij rachunkiem wspierając się stosownym rysunkiem, że wektor prędkości jest zawsze styczny do toru.
c.    Co to jest hodograf prędkości? Uzasadnij, że wektor przyśpieszenia jest styczny do hodografu.
d.    Wyznacz pochodną po czasie obracającego się wersora. Zilustruj rozwiązanie rysunkiem.
e.    Uzasadnij rozkład wektora przyśpieszenia na składową styczna i normalną. Wyprowadź wzory na wartości tych składowych przyśpieszenia dla ruchu krzywoliniowego. Jak zdefiniujesz wektor krzywizny toru.
f.    Dla ruchu obrotowego przedstaw i uzasadnij związki między położeniem, prędkością i przyspieszeniem kątowym oraz ich liniowymi odpowiednikami.

    Wykład 13
a.    Objaśnij zjawiska fizyczne, które wskazują na korpuskularny charakter światła i sens wprowadzenia pojęcia fotonu.
b.    Przedstaw argumenty doświadczalne, które podważają fakt, że fotony poruszają się po ściśle określonej prostoliniowej trajektorii
c.    Przedstaw argumenty doświadczalne dlaczego niezbędne jest stosowanie amplitud prawdopodobieństwa a nie samego prawdopodobieństwa do ilościowego opisu „zachowania” fotonów. Jak matematycznie reprezentowane są amplitudy prawdopodobieństwa?
  d.    Stosując regułę dodawania amplitud prawdopodobieństwa wyjaśnij doświadczenie Younga i zjawisko interferencji światła.
e.    Na czym polega efekt „gumki” kwantowej?


to sa nasze pytania ja na razie biorę na siebie 13.a, zamieszcze je dzisiaj na naszym forum a potem, któś zamieści wszystko na forum roku.

13.a jeśli się nie podoba to zgłaszać uwagi ;].

Tezę iż światło ma naturę korpuskularną udowadnia zjawisko fotoelektryczne polegające na wybijaniu przez fotony elektronów z metalowej płytki. Wysunięta w 1905 roku przez Einsteina teoria:
hf=Ek+W
gdzie:
•    h- stała Plancka;
•    f – częstotliwość
•    W - praca wyjścia;
•    Ek - maksymalna energia kinetyczna emitowanych elektronów.
Powyższe równanie zostało doświadczalnie udowodnione w 1915 roku przez Roberta Milkana
Innym dowodem na korpuskularną naturę światła jest zjawisko Comptona polegające na zmianie długości fali w casie zdeżenia z wolnymi elektronami, po zdeżeniu długość fali się zwieksza a więc pęd fotonu maleje.

miałem 38,5 jak to pisałem i średnio mi się udawało na tym skupić

Coś takiego:

13.b. Przedstaw argumenty doświadczalne, które podważają fakt, że fotony poruszają się po ściśle określonej prostoliniowej trajektorii.

Istnieje grupa zjawisk świetlnych, których nie można opisać metodami optyki geometrycznej. Są to m.in.: interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światła. Interferencją nazywamy nakładanie się (superpozycję) fal o tych samych częstotliwościach, powodujące odpowiednie wzmacnianie lub osłabianie natężenia powstającej fali wypadkowej. Dyfrakcja, czyli uginanie się światła polega na tym, że gdy światło przechodzi przez przeszkody (np. otwory czy szczeliny), wtedy pojawia się wyraźne odchylenie od prostoliniowości rozchodzenia się światła. Oba zjawiska zachodzą w znanym doświadczeniu Younga - eksperymencie polegającym na przepuszczeniu światła poprzez dwa pobliskie otwory w przesłonie i rzutowaniu na ekran. Na ekranie wskutek interferencji tworzą się charakterystyczne prążki. W kwantowo-mechanicznym podejściu efekt interferencji spowodowany jest nakładaniem się funkcji falowej opisującej stan fotonu. Polaryzacja to własność fali poprzecznej. Fala spolaryzowana oscyluje tylko w pewnym wybranym kierunku. Fala niespolaryzowana oscyluje we wszystkich kierunkach jednakowo.

chyba o to chodzi nie?

Prosze bardzo - 2a - nie wiem czy jest wszystko i czy tak jak być powinno ale z grubsza chyba o to chodziło:
www.bibliograf.ddl2.pl/2a.doc

e.    Na czym polega efekt „gumki” kwantowej?

Na necie wyszukałem cos takiego

Kwant - najmniejsza porcja, jaką może mieć lub, o jaką może zmienić się dana wielkość fizyczna w pojedynczym zdarzeniu.
W mechanice klasycznej wielkości fizyczne mogą przyjmować a tym samym i zmieniać się o dowolną wartość, okazuje się, że w mikroukładach (np. elektron w atomie) niektóre wielkości mogą przyjmować tylko określone wartości a tym samym może zmieniać je w określonych wielkościach. Tak określone porcje nazywane są kwantami.

Idea eksperymentu przeprowadzonego przez Antona Zeilingera i Francesco De Martini (obie grupy zastosowały nieco różniące się układy doświadczalne) została zaproponowana i szczegółowo przeanalizowana w teoretycznej pracy międzynarodowej grupy fizyków, opublikowanej kilka lat temu. Polegała ona na wykorzystaniu znanego od wielu lat i potwierdzonego eksperymentalnie zjawiska "kwantowego splecenia": w układzie dwóch cząstek istnieją zazwyczaj niezmienne wielkości charakteryzujące go jako całość, a będące w pewnym sensie złożeniem elementarnych własności obu cząstek. Jeśli zmienić własność jednej z cząstek, to - zgodnie z przewidywaniami mechaniki kwantowej - własności drugiej ulegną również natychmiastowej zmianie, niezależnie od dzielącej je odległości. Można to sobie wyobrazić następująco: w pokoju dziecięcym mamy dwa pudełka z klockami i wiemy, ile jest wszystkich klocków (np. 100). Jeśli więc zostawimy dziecko samo i po powrocie do domu każemy mu posprzątać, to wystarczy policzyć klocki w jednym pudełku (np. 39), żeby natychmiast wiedzieć, ile znajduje się w drugim (w tym przypadku 61).
Zjawisko to można wykorzystać do przekazywania informacji następująco. Przypuśćmy, że nadawca - Alicja i odbiorca - Jacek, oddaleni od siebie o lata świetlne, dysponują po jednej ze splecionych ze sobą cząstek. Splecenie to jest bardzo delikatnej natury i cząstki muszą być bardzo dokładnie odizolowane od otoczenia. Karolina, trzecia postać w naszym eksperymencie, przekazuje Alicji inną cząstkę; informacja o jej stanie ma dotrzeć do Jacka. Cząstka Karoliny oddziałuje z cząstką Alicji, zmieniając stan tej ostatniej. Oznacza to jednak, że w tym samym momencie zmienia się również stan cząstki Jacka, wskutek czego może on wydedukować, jaką informację podała Karolina. Okazuje się również, że w trakcie eksperymentu cząstka Karoliny ulega w pewnym sensie zniszczeniu: informacje o jej pierwotnym stanie zostają wymazane, jakby za pomocą "kwantowej gumki". Tak, więc cząstka Karoliny "znika" w miejscu, w którym znajduje się Alicja, a "pojawia" się u Jacka. Słowem - teleportuje się z jednego miejsca do drugiego jak kapitan Kirk w Star Trek.


Le jezeli napisac mu tak na egzamine to 4,5 za smiechowe podejscie do sprawy bedzie dawał?

fajnie tylko to wygląda jak zkopiowana wiki, zrubmy to co mamy zrobić to z wykładu 13 będą 2 strony a nie 20